A baloira dos días – Páxina 4 – Os días pasan por nós os uns após os outros, e en nós fican prendidos tal se formos unha baloira, a baloira dos días.

Intermitentemente

Suportas, cercidas sobre a pel, cicatrices de amizade inveterada, arraigada intermitentemente na insistencia do espazo […]

Hai algún tempo, penso que 1980, o cinema contounos unha historia ambientada no Kalahari e […]

by xoancosta Posted on 28 de Xaneiro de 2017

I Invisibilidade. II Un sorriso emanante de ollos apagados, negrume impreciso que brota do desengano […]

Abrir os ollos e Aperceber tanta existencia túrbida e desordenada. Andar na procura da fonte […]

Andan as toupas a furar no chan, a construíren camiños para o mar, a faceren […]

En Loiba, deitado fronte ao mar, ese camiño, hai un banco a esculcar a noite […]

Foi Mercedes Queixas Zas quen puxo as palabras Respiro cinzas. Chóranme os ollos con tanto fume provocado. […]

É difícil determinar a razón de tanta hostilidade. Contra a serpe, digo. É ela quen, […]

by xoancosta Posted on 18 de Marzo de 2016

Hai algún tempo que teño esta foto gardada. Hoxe, lendo Pessoa veume á memoria […]

Hai máis de 5000 anos, nun extraordinario relato alegórico, Xilgamés partiu na procura da inmortalidade. […]