Ao fondo do corredor hai unha sala con amplos vidrais sobre a ría onde os doentes poden, non sempre as do día, ler as noticias que a prensa ofrece, ou xogar ás cartas, como fan os da 1128, enganchados en interminábeis partidas.
Conversas con familiares ou amigos animan a sala e fan que o tempo pase, aínda que aquí sexan outras as medidas.
De cando en cando algún doente abre a xanela para dar unha calada furtiva no cigarro que acendera á media tarde nas escaleiras, ao lado de oncoloxía.
Ao fondo a ponte da Pasaxe, cos seus catro piares, entre a leve brétema da mañá, ou da tarde, que sobre isto tampouco hai medida.
Augas tranquilas, con sucos prateados como se unha lesma for andando río arriba e deixando sobre as augas as súas babas por guía.
En Santa Cristina, con letras enormes sobre a area, está escrita a queixa dun paciente contra un anestesista.
E os avións que entran e saen cunha constancia infinita.
Aquí, na sala de estar doentes, continúa a rutina.
Prensa, conversas e partidas, paseos e algunha que outra risa.
De Cuarto 1130)