Sempre, cada fin de ano ou comezo do seguinte, voltamos a vista para atrás e procuramos reter o mellor dos días que pasaron e imaxinar o bo dos que restan por viren. Os medios de comunicación non deixan de nos lembrar as vodas máis chiques, as parellas máis guai, as guerras máis espantosas e as accións máis nobres de famosos e famosas que visitan campamentos de ONGs onde malviven nenos e nenas que a ninguén importan pasados estes días. Os divorcios e os xuntoiros forman tamén parte deste cóctel que nos serven pouco a pouco e que nos vai distraendo da realidade, ou inseríndonos nela, segundo o queiramos ver. E acabamos asumindo todo isto como algo natural, espontáneo, que forma parte do balanzo anual, igual que os IPCs ou os inquéritos sobre tendencias de voto; intentos de reflectir as preocupacións sociais dos cidadáns e, en certa maneira, indicadores de como se ordena o mundo.
O resto do artigo no Terra e Tempo