Categoría: Baloiradas

Esta exposición ten como obxectivo conmemorar o 1º centenario do seu nacemento e faino mostrando ao público actual unha parte da obra de quen foi o principal estudoso da nosa lingua e da nosa literatura e, sen dúbida, unha das figuras máis relevantes da Galiza do século XX. Organízase tomando como referencia palabras e textos do propio Carvalho, escritos de puño e letra.

A exposición está realizada pola Asociación Sócio-Pedagóxica Galega e pode visitarse na Casa Museo Casares Quiroga da Coruña até o próximo día 28 de novembro.

O Día da Ciencia en Galego, que  terá lugar o día 4 de novembro de 2010, é unha xornada dirixida ao mundo do ensino e a toda a sociedade co obxectivo de expresarmos que o galego é unha lingua axeitada para a transmisión do coñecemento científico e tecnolóxico e para divulgar experiencias escolares pensadas e desenvolvidas en galego.

Nesta xornada  o profesorado, xunto co alumnado, poden participar organizando libremente unha actividade de divulgación adaptada a cada realidade e aos diferentes niveis educativos. Trátase de transmitir ao alumnado e ao seu contorno os obxectivos da xornada cunha clase divulgativa.

No contexto actual, de ataque e desprestixio para o noso idioma, faise imprescindible sumarse a esta iniciativa. Na nosa lingua súmase a esta iniciativa.

Parece que xa hai Decreto. Presentouno o Presidente, coa ausencia do Conselleiro de Educación. E a presenza do Secretario Xeral. Non será que vai para Conselleiro o SR. Lorenzo como premio ao seu labor? Ten toda a pinta

Un novo acto de Queremos Galego na Coruña. Centos de tarxetas postais para Feijoo. Na praza de Lugo, o corazón do Modernismo arquitectónico da Coruña. Boa aceptación da xente. Pasou un exconselleiro do PP que ollou a carpa con cara de can. Polo menos mirouna. Un eurodeputado do PSOE pasou torcéndonos a cara.

Descubrino de casualidade. Sempre pensei que español e inglés eran linguas diferentes e resulta que non. No web do Concello da Coruña anunciase a presentación do disco Cancións para Antía. Na pestana en Galego podemos ver: Na entrada da web en español temos E na entrada en inglés podemos ver isto

O nariz, os narices, motivo de burla nos Cancioneiros medievais, na literatura renacentista; obxecto de desexo para as clínicas de cirurxía estética, sempre motivo de desgosto e de descontento con nós mesmos. Nariz grego, nariz aguzado, nariz, de Cyrano a Pinocchio, sempre esa protuberancia que forma parte do sistema de respiración de algúns vertebrados, a condicionar a nosa actitude ante a vida. Un sentido tan importante como ignorado ou desprezado no mundo da arte. Falar polo nariz, fregar ao nariz. O nariz que leva todos os golpes cando batemos na porta, ou na farola; cando alguén nos deixa cun palmo de narices. Narices famosos, narices de pallasos, pallasos de narices. Até que un día estamos até os narices de todo, de nós mesmos, e nos colocamos un nariz vermello ou verde e con ese atuendo, de repente, xa podemos rir de nós e, por suposto, dos outros, que ten máis graza.

O nariz ten por fin un lugar no mundo das exposicións. Talvez caiba fechar os ollos e percibir, aínda que sexa momentaneamente, as esencias da arte a través do nariz. Tapamos moitas veces o nariz perante certas cousas e non temos que seguir facéndoo. Porque hai cousas que se fan a narices, ou por narices.

E non me digan: xa ten narices que a exposición sexa en María Pita, casa especializada en pór, a narices, unha certa protuberancia diante do nome da cidade.