Categoría: Escribanía

Choveu. Mais non choveu como debería ter chovido. E as píntegas, que de sempre saben como é chover, non saíron das pintigueiras para percorreren a noite. Se cadra, non choveu…

Sentamos ao pé do pasadoiro, baixo a nogueira vella. Pasa a auga e o vento uiva con voz de fera. Unha ra observa sentada nunha pedra. De mans dadas, ásperas…

O ar encurrala o alento. Derrámase a mañá en horas eslavazadas. Pesquiso, de maneira aleatoria, no fardo de palabras que me escoltan, na alxibeira da memoria, unha, e non máis,…

  Daquela … Cando botamos a andar e pasamos o deserto, e despois o mar, acordamos reunirnos na fonte. Non na que verte lembranzas punxentes e feridoras, que rachan a…

Estación. Un tren parado. O viaxante ocupa o tempo examinando as hedras, e os couselos que galgan o valado ancorado ao camiño, infindábel, estrado de segredos e cantigas. Unha sombra…

Se eu puder elexer o meu oficio para con el gañar a vida, como se di,  honradamente, gostaría ser destilador de palabras. Das que pronuncias a diario, cando te desapegas…

Suportas, cercidas sobre a pel, cicatrices de amizade inveterada, arraigada intermitentemente na insistencia do espazo que te abraza. Acorda. Considera a casa desladrillada, reincidencia teimosa, obstinada, que revalida o almofadado…

I Invisibilidade. II Un sorriso emanante de ollos apagados, negrume impreciso que brota do desengano meticuloso e sutil. III Quebrar o estoxo. Emerxer da franqueza que reveste o medo. Suavemente,…

Abrir os ollos e Aperceber tanta existencia túrbida e desordenada. Andar na procura da fonte de todas as augas e Arrefiar o vento que trae consigo a tarde. Arrancar a…

En Loiba, deitado fronte ao mar, ese camiño, hai un banco a esculcar a noite estrelecida e a imaxinar os barcos que regresan nos días bretemosos. En Loiba hai un…