En Loiba, deitado fronte ao mar,
ese camiño,
hai un banco
a esculcar a noite estrelecida
e a imaxinar
os barcos
que regresan nos días bretemosos.
En Loiba hai un banco
onde se pentean as sereas nos días de autofoto.
.
Os días pasan por nós os uns após os outros, e en nós fican prendidos tal se formos unha baloira, a baloira dos días.
En Loiba, deitado fronte ao mar,
ese camiño,
hai un banco
a esculcar a noite estrelecida
e a imaxinar
os barcos
que regresan nos días bretemosos.
En Loiba hai un banco
onde se pentean as sereas nos días de autofoto.
.