Quedei viúva con trinta e dous.

E tres fillos.

De once,

nove e

seis anos.

E a primeira letra do piso sen pagar.

Non son das que se importa co que dirán,

mais só trinta e oito anos despois fun bailar.

A miña vida é unha historia,

é unha historia.

(Transcrición literal dunha conversa no tren media distancia A Coruña-Vigo-Guixar. 5 de maio de 2014, 14:23 horas)