Estamos asistindo a un proceso mediante o cal os materiais curriculares tradicionais se dixitalizan para se adaptar ás novas aulas tecnolóxicas ao tempo que outros nacen dentro deste contexto. Poderíamos aplicar aos materiais curriculares as mesmas etiquetas que ás persoas e distinguir, dunha parte, os materiais nativos dixitais convivindo cos inmigrantes dixitais. Neste proceso, loxicamente, os primeiros acabarán por se impor aos segundos, por máis que neste momento o esforzo, sobre todo das editoriais, se centre en trasladar os contidos tradicionais ao formato electrónico, mais pouco a pouco van aparecendo plataformas que, ademais dos recursos pedagóxicos tradicionais adaptados ao novo formato, conteñen ferramentas tecnolóxicas que introducen novos recursos concibidos desde unha perspectiva que non só mellora a práctica docente senón que tamén a receptividade do alumnado.Plataformas como Digital-Text son unha mostra disto. É evidente que durante bastantes anos o libro e os materias curriculares en formato tradicional e en formato dixital van convivir, mais as vantaxes do formato dixital son evidentes pois:
- É máis flexíbel xa que permite a actualización case automática dos contidos.
- O custo de edición redúcese até 10 veces respecto ao formato papel.
- Permite un formato máis atractivo para o estudantado
- Aos docentes permítelles realizar máis facilmente adaptacións curriculares para atender a diversidade nas aulas.
- O material multimedia complementario facilita a exposición do profesor nas aulas.
- A contorna virtual interactiva apoia o traballo docente e a autoavaliación do alumnado.
Moitas outras vantaxes, e tamén algúns inconvenientes, se poderían aportar. Agrandar as primeiras e diminuír os segundos dependerá da nosa capacidade de adaptación ás aulas tecnolóxicas e a un alumnado que, sendo na súa maioría nativo dixital, aínda non ten conciencia clara de en que consiste a educación dixital.